ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ - ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ

Όσοι παρακολουθείτε τις αναρτήσεις μου, θα έχετε παρατηρήσει πως, όταν πρόκειται για Βυζαντινή Μουσική, δεν είναι και πολλοί οι ψάλτες που παρουσιάζω.

Δανιηλαίοι, Θωμάδες, Στανίτσας,

Δανιηλαίοι, Θωμάδες, Στανίτσας,

Δανιηλαίοι, Θωμάδες, Στανίτσας....

 

Και αυτή η επιλογή μου δεν είναι τυχαία. Δεν είναι πως δεν υπάρχουν άλλοι αξιόλογοι ψάλτες. Υπάρχουν. Αλλά αυτοί οι συγκεκριμένοι που ανέφερα, είναι οι ανώτεροι. Γνήσιο Βυζαντινό ύφος, μόνο να ωφεληθείς μπορείς ακούγοντάς τους. Είναι, πραγματικά, θαυμάσιοι.

 

Όμως, αυτή η ανάρτηση δεν είναι γι' αυτούς, αλλά για κάποιον που είναι σχεδόν αγνοημένος. Πρόκειται για τον Δανιηλίδη. Ήταν Λαμπαδάριος του Πατριαρχείου, όταν ο Στανίτσας ήταν δεξιός, δεν γνωρίζω περισσότερα. Κανείς δεν μου είχε μιλήσει γι' αυτόν τον τύπο. Κανείς δεν τον ανέφερε στους ψαλτικούς κύκλους. Τον άκουσα ως αριστερό του Στανίτσα σε κάποιες κασέτες της Μεγάλης Εβδομάδας που μου έδωσε κάποιος φίλος μου. Και, πράγματι, έμεινα έκπληκτος. Ο τύπος ακουγόταν ανώτερος από τον Στανίτσα. Μη με παρεξηγήσετε. Δεν θέλω να μειώσω τον άρχοντα. Ο Στανίτσας ήταν μοναδικός, έγραψε ιστορία. Αλλά σ' αυτές τις κασέτες ο Δανιηλίδης υπερείχε ξεκάθαρα. Δεν ξέρω αν έψαλλε πάντα έτσι, ή αν ο Στανίτσας δεν ήταν σε φόρμα εκείνη τη μέρα, αλλά ο Δανιηλίδης, πραγματικά, αφιέρωνε. Η έκφραση στο ψάλσιμο, ο τρόπος με τον οποίο τόνιζε συγκεκριμένες λέξεις, αφήνοντας κατά μέρος τον ρυθμό, και αμέσως επανερχόταν, δεν έχανες ούτε συλλαβή από ό,τι έλεγε. ΤΟΝΙΣΜΟΣ, ΕΚΦΡΑΣΗ, ΥΦΟΣ, ήταν το κάτι άλλο. Ζούσε ό,τι έψαλλε με τον πιο έντονο τρόπο και σε έκανε να το ζήσεις και εσύ μαζί του. Με τη χαρακτηριστική προφορά του πατριαρχικού ύφους, χωρίς όμως να γίνεται στομφώδης και υπερβολικός. Θαυμάσιος! Δεν ξέρω αν υπάρχουν και άλλες ερμηνείες του Δανιηλίδη, αλλά αν υπάρχουν, αξίζει να τις ακούσετε. Αναζητήστε τις. Εγώ παραθέτω ό,τι βρήκα στο διαδίκτυο.  

 

 Μέχρι την επόμενη ανάρτηση,

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ!

 

 

Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα

Ἦχος πλ. α'

Στίχ. Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.

 

Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινὸν ἅγιον, Πάσχα μυστικόν. Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα, Χριστὸς ὁ λυτρωτής, Πάσχα ἄμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν, Πάσχα, τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν, Πάσχα πάντας ἁγιάζον πιστούς.

 

Στίχ. Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν, ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός.

 

Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· Δέχου παρ' ἡμῶν χαρᾶς εὐαγγέλια, τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ, τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, τὸν Βασιλέα Χριστὸν θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς νυμφίον προερχόμενον.

 

Στίχ. Οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν.

 

Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὄρθρου βαθέος, ἐπιστᾶσαι πρὸς τὸ μνῆμα τοῦ ζωοδότου, εὗρον Ἄγγελον ἐπὶ τὸν λίθον καθήμενον, καὶ αὐτὸς προσφθεγξάμενος, αὐταῖς οὕτως ἔλεγε· Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; τί θρηνεῖτε τὸν ἄφθαρτον ὡς ἐν φθορᾷ; ἀπελθοῦσαι κηρύξατε τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς.

 

Στίχ. Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.

 

Πάσχα τὸ τερπνόν, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε, Πάσχα, ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα, ὦ Πάσχα λύτρον λύπης· καὶ γὰρ ἐκ τάφου σήμερον, ὥσπερ ἐκ παστοῦ ἐκλάμψας Χριστός, τὰ γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων· Κηρύξατε Ἀποστόλοις.

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

 

 

 

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

 

Ο

 

 

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΣ ΨΑΛΜΟΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ Ο ΘΕΟΣ

 

 

Ψαλμὸς 50

 

Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου

ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με

ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς

σοὶ μόνω ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε

ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου·

ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι

ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα

ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον

καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου

μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ

ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με

διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι

ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου

Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου

ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις

θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει

ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ

τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα, τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους